Ang Ikadalawampu’t Pitong Linggo sa Karaniwang Panahon
Sa ating unang pagbasa mula sa
propetang si Habakuk, sinabi sa atin na “ang matuwid ay mabubuhay sa kanyang
katapatan.” Minsan, lahat tayo ay nakikibaka at nagtataka kung naroroon ang
Diyos, ngunit pinapaalala sa atin ng pagbasa na laging naroroon ang Diyos,
kahit sa pinakamahirap na sandali.
Sa ating teksto ng Ebanghelyo mula
kay San Lucas, nakita natin si Hesus na nagpapayo sa mga alagad na magkaroon ng
di-natitinag na pananampalataya bilang tugon sa kanilang paghahanap ng mas
malaking pananampalataya. Hiningi nila sa Kanya na dagdagan ang kanilang
pananampalataya, ngunit ang Kanyang tugon ay nagbalik sa kanila ng
responsibilidad na dagdagan ang kanilang sariling pananampalataya. Ang
pananampalataya ay isang libreng kaloob mula sa Diyos sa lahat ng Kanyang mga
anak, ngunit ito rin ay isang kaloob na dapat nating pagsumikapan kung nais
nating maisakatuparan nito ang potensyal nito sa ating buhay.
Sa ating ikalawang pagbasa, nakita
natin si San Pablo na nagpapayo sa kanyang mga mambabasa na “sindihan ang
apoy ng kaloob ng Diyos na nasa kanila,” isang kaloob na hindi tahimik
kundi isang bagay na may dakilang kapangyarihan at pagmamahal. Magagawa ito sa
tulong ng Banal na Espiritu kung bubuksan lamang natin ang ating mga puso sa
Kanyang kapangyarihan sa atin.
Leave a Reply