Biyernes ng Ikadalawampu’t Walong Linggo ng Karaniwang Panahon
— Paggunita kay S. Ignacio ng Antioquia, obispo at martir
Ang ating sipi ngayon mula sa liham sa mga Taga-Roma ay nagpapatuloy sa tema kahapon kung saan sinabi sa atin ni San Pablo na hindi tayo nabibigyang-katwiran sa pamamagitan ng ating mga gawa kundi sa pamamagitan ng ating pananampalataya. Kinukuha niya bilang halimbawa si Abraham, ang ating Ama sa Pananampalataya. Maraming mabubuting bagay ang ginawa ni Abraham at maaari sana siyang magyabang tungkol dito ngunit ang nagpabigyang-katwiran sa kanya ay ang katotohanang inilagay niya ang kanyang pananampalataya sa Diyos. Ito ay bahagyang upang “iwasto” ang isang paniniwala — na noon ay laganap sa mga Judio — na nakita si Abraham na nabibigyang-katwiran dahil sa kanyang mga gawa pagkatapos ng tawag ng Diyos sa halip na dahil sa kanyang pananampalataya sa Diyos.
Sa teksto ng Ebanghelyo, nakita natin si Hesus na nagtuturo sa mga tao at sa kanyang mga alagad at pinapaalalahanan sila na ang lahat ng sinasabi at ginagawa ay alam ng Ama. Sinabi rin niya sa mga alagad na hindi nila kailangang katakutan ang mga makakapatay sa ating mga mortal na katawan, kundi ang katakutan ang mga makakapatay din sa espiritu, na mas malubha sapagkat ito ang walang-kamatayang bahagi ng ating pagkatao. Ang pagtitiwala sa Diyos ang pumipigil sa gayong bagay na mangyari.
Leave a Reply