Biyernes, ng Ika-tatlumpu’t Isang Linggo ng Karaniwang Panahon
Habang
tinatapos ni San Pablo ang kanyang liham sa mga taga-Roma, ipinaalala niya muli
sa kanila na ang lahat ng kanyang ginagawa ay para kay Kristo at hindi para sa
kanyang sariling kaluwalhatian. Si Pablo ay isang instrumento lamang para kay
Kristo at pumupunta kung saan hindi pa naipangaral ang mensahe upang maihatid
ang Mabuting Balita ng kaligtasan sa pinakamaraming tao.
Ang
talata ngayong araw mula sa Ebanghelyo ni San Lucas ay kakaiba sapagkat sa
unang pagbasa, tila iminumungkahi ni Kristo na dapat nating tularan ang
tagapamahala na di-makatarungang inakusahan na naghangad na maghiganti sa amo
na malapit nang parusahan siya. Ngunit kung babasahin natin ito sa ibang
antas, makikita natin na sa dulo ng talata ay pinuri ng amo ang tagapamahala
at hindi siya pinarusahan, kahit na ang mga kilos ng tagapamahala upang
protektahan ang kanyang sarili ay nangangahulugang nawalan ang kanyang amo ng
bahagi ng kanyang dapat makuha. Kaya’t ang talinghaga ay tungkol sa
pagmamahal sa ating mga kaaway dahil pinuri ng amo sa halip na parusahan ang
lingkod. Tayo rin ay tinatawag na mahalin ang ating mga kaaway bagaman hindi
ito laging madaling gawin, ngunit ito ang hinihingi sa mga nagnanais na maging
tunay na alagad ni Kristo. Mayroon ding paalala na madalas nating gagawin ang
lahat ng makakaya natin upang « iligtas ang ating leeg » sa buhay na ito,
ngunit kakaunti lamang ang ating gagawin upang iligtas ang ating kaligtasan
para sa susunod na buhay hanggang sa huli na ang lahat
Leave a Reply