Ang pinagpalang si Émeline ay ipinanganak noong 1115, sa
diyosesis ng Troyes.
Ipinanganak noong ika-12 siglo sa France, si Émeline ay isang banal na kaluluwa na labis na nagnanais na gawin ang kalooban ng Diyos. Dinala siya sa Cistercianong Monasteryo ng mga Lalaki ng Boulancourt sa Longeville, France, kung saan siya nanirahan, sa pag-apruba ng mga Monghe, sa isang kamalig ng Perte-Sèche na pag-aari ng Monasteryo.
Doon, si Émeline ay namuhay nang nag-iisa ilang
kilometro mula sa Monasteryo at sinunod niya hangga’t maaari ang patakaran ng
Cistercian, kasama ang pagbabahagi ng mga oras ng paggawa. Ang natitira niyang
mga araw ay inilaan sa Panginoon sa panalangin at meditasyon, na pinatibay ng
pag-aayuno; siya ay lubos na nag-aayuno ng tatlong araw sa isang linggo,
nagsusuot ng silisyum at nakikibahagi sa iba pang anyo ng mortipikasyon,
halimbawa, si Émeline ay naglalakad nang walang sapin sa paa sa tag-araw at
taglamig.
Ang mga propetikong kaloob ni Émeline ay mabilis na
nakakuha ng pansin ng marami na lumapit sa kanya upang kumonsulta para sa
espirituwal na payo, dahil napakalaki ng kanyang reputasyon sa kabanalan.
Kilala siya sa tumpak na paghula ng mga pangyayari sa
hinaharap, ngunit higit sa lahat ay inaalala niya ang relasyon ng bumibisita
sa Diyos. Ang kapakumbabaan ang nagmarka ng kanyang pakikipag-ugnayan sa
lahat at hindi niya kailanman ginamit ang kanyang makalangit na kaloob para
sa makasariling layunin.
Namatay si Émeline noong mga 1178 at inilibing sa
ilalim ng altar ng Kumbento ng mga Madre, na konektado sa Monasteryo ng
Boulancourt kung saan isang walang-hanggang apoy ang inalagaan sa kanyang
libingan. Nang sirain ang kapilya, inilipat ang kanyang labi sa simbahan ng
Boulancourt. Sa kasamaang palad, wala nang natitira sa mga libingang ito
ngayon pagkatapos ng mararahas na labis-labis na gawain ng Rebolusyong
Pranses.
Dahil hindi siya nagpakasal o nanumpa ng mga panata sa
anumang relihiyosong komunidad, kilala si Santa Émeline bilang patrona ng mga
laykong babaeng walang asawa.
Leave a Reply