Huwebes ng Ika-dalawampu’t Siyam na Linggo ng Karaniwang Panahon
Ipinagpapatuloy natin ang pagbabasa ng
Sulat sa mga taga-Roma kung saan sinasabi sa atin na tayo ay pinalaya mula sa pagkaalipin
ng kasalanan sa pamamagitan ni Kristo at may kakayahan na tayong mamuhay nang
matuwid. Sa paggawa nito, makakamit natin ang buhay na walang hanggan kasama ang
Ama. Sa pagbanggit ng « sahod », tinutukoy ni San Pablo ang sahod na natanggap
sana ng isang sundalong Romano at ang « regalo » ay nagpapaalala sa mga tao ng
regalong ibinigay ng emperador sa kanila. Ang dalawa ay nagpapaalala sa atin na
ang ating mga kasalanan ay naglalapit sa atin sa kamatayan o sa pagkakahiwalay
mula sa Diyos at ang ating pakikibahagi sa walang hanggang kaligayahan ay lubos
na dahil sa pag-ibig ng Diyos. Sinasabi sa atin ng Salmo ang tungkol sa
kaligayahan ng mga taong nagtitiwala sa Diyos at namumuhay ayon sa Kanyang mga
pamamaraan.
Sa Ebanghelyo, nakita natin si Jesus
na sinasabi sa mga tao na nagdala Siya ng pagkakabaha-bahagi. Maaaring kakaiba
ito, ngunit kapag tiningnan natin, napagtanto natin na ang tinutukoy Niya ay ang
pagkakabaha-bahagi sa pagitan ng mga naniniwala sa Kanya at ng mga hindi. Ang
mga pagkakabaha-bahagi na nakikita natin sa pagitan ng mga naniniwala kay
Kristo ay salungat sa Kanyang mensahe. Ngunit sa mundo, nakikita natin ang
isang napakalinaw na pagkakaiba sa pagitan ng mga tumatanggap kay Kristo at
ginagawa ang lahat upang mamuhay ng isang buhay Kristiyano na tapat sa
Ebanghelyo at ng mga hindi tumatanggap sa Kanya at nagpapatuloy sa sarili
nilang paraan. Ang pagkakaisa ay matatamo lamang kapag ipinakita natin sa iba
na ang paniniwala kay Kristo ang tamang paraan ng pamumuhay at hindi ito isang
nakababagot na paraan ng pamumuhay kundi isang landas ng kagalakan at
kaganapan.
Leave a Reply